Door de grote meester Rembrandt met inkt vereeuwigd

Wij hopen dat de olifant, de tijger, de neushoorn, reuzenpanda, mensaap, walvis, zeeschildpad, sneeuwluipaard, blauwvin tonijn, rivierdolfijn, ijsbeer en alle andere dieren die vechten om hun voortbestaan, niet hetzelfde lot beschoren is als deze wilde berberleeuw. Deze soort bestaat inmiddels niet meer in het wild en werd door de grote meester met bruine inkt vereeuwigd op bruin papier 1660-1665. Voor de eerste keer staat in een tentoonstelling in Amsterdam het late werk van Hollands grootste meester centraal. In de laatste achttien jaar van Rembrandts leven (1606-1669) veranderde zijn kunst ingrijpend. Zijn werk werd technisch experimenteler en kreeg meer psychologische diepgang, emotie en intimiteit. De indrukwekkende tentoonstelling laat Rembrandts werk zien met al zijn terugkerende thema’s zoals licht, intimiteit of contemplatie. Rembrandt trok zich niets aan van wat waardig of mooi was om vast te leggen. Hij gaf daarentegen de realiteit zo goed mogelijk weer: een ter dood veroordeelde vrouw, een landschap met een eenvoudige hoeve, een exotisch beest. Ook deze leeuw is ‘naer ‘t leven’ getekend. Zijn lange , donkere manen lopen door tot aan de borst en tot ver onder de buik. Dit kenmerkt een Noord-Afrikaanse soort, een berberleeuw, die tegenwoordig niet meer in het wild bestaat. In menagerieën waren deze leeuwen een geliefde bezienswaardigheid. Rembrandt observeerde op enkele tekeningen nauwkeurig de bijzondere kenmerken van deze exotische dieren.